''Sen yaktın ben yandım,sevdim hasret kaldım!''

Sustu ve gitti!
Dönmeyeceğini biliyordum ama yine de sımsıkı tuttum ellerinden.
Bir şey söylemiyordu ve dönüp bakmıyordu..Belki baksaydı,görseydi gözlerimdeki aşkı,heyecanı gidemeyecekti.O’da bunu bildiği için bakmıyordu bana.Elleri kapının kolunda aşağı çevirse açacaktı.’’Yapma!’’ dedim haykırırcasına..Yine bir şey demiyordu,susuyordu! Sustukça büyüyordu yalnızlığım.İsyanlarım içime sığmıyordu.Kalbimin atışları hızlanıyordu git gide..Ve bir kez daha ''yapma,ben sensiz yaşayamam!’’ dedim..Konuşmadı yine,gitti!

Suratıma çarptığı kapıyla yıktı bütün hayallerimi. Apartmanın duvarlarında yankılanıyordu haykırışlarım. Bu muydu senin aşkın, yürek yangını dediğin sevdan? Acımasız mıydın bu kadar? Diye bağırdım arkasından..Belki de gitmemiş,kapının arkasında beni dinliyordu. Ne kadar üzdüğünü,yıkıp-yaktığını ve acıttığını görmek itiyordu belki de.Ya da çaresiz,acılar içinde kıvranırken lanet ediyordu gitmek zorunda olduğu için.. Bilmiyordum ne olduğunu,anlamaya çalışıyordum ama çabalarım boşa çıkıyordu..

Susmadım onun gibi! İçime akıttığım gözyaşlarımı konuşturdum.Yorgun düşmüş,feri sönmüş gözlerim konuşuyordu ilk defa! Gökyüzüne uçurdum kimsesi kalmamış sevdamı..Ve her şeye rağmen yeryüzünde yeşerttim umutlarımı!

Ağladım günlerce gecelerce..Bitmeyecek hasret günlerini sayıyordum.Her gün batışında bir çizik daha atıyordum şafak takvimine.Bitmiyordu ama askerlik gibi..Sanki sonu olmayan bir çıkmaza sürüklüyordu bu bekleyiş beni..Ama yılmadım,bekledim! Sabrettim ,yoruldum ama bekledim! Bitkin bedenimle yollara koyuldum seni aramak için..Terk edenlerin şehrine geldim bin bir umutla..Tren vagonlarına serpiştirdim sevdamı,kayıp ilanları bastırdım aşkımıza..Belki duyan olmuştur diye..Ama nafile! Ne ismin vardı ne de aşkımızdan bir parça! Sonsuza kadar kaybetmiştim belki de..

Umutlarımı kaybettim sonunda. Gelmeyecek bir gideni beklemek ne kadar da zormuş! Kanarken,can çekişirken bedenim vazgeçtim! Yaşamak için bir sebebimin olmadığını fark ettim..Celladım sendin,kurbanın aşkımızdı! Ve sessizce yürüyordum kurduğun dar ağacına.. İçim acıyordu sadece. Sonra çıktım iskemlenin üstüne..Son sözüm çıktı ağzımdan bitkince;’’Sen yaktın ben yandım,sevdim hasret kaldım!’’

Moderatör Mesaj Sayısı : 71 Rep Puan : 2 Kayıt tarihi : 09/12/09

aleyna hoşgelmişsin aramıza, sen ve yazıların. devamını bekleriz...
şu anki halim yazını okumama uygun değil, müsait olunca inşAllah düşüncelerimi yazarım.

Hoşbulduk teşekkürler..
TAbi yorum yaparsanız sevinirim..

Moderatör Mesaj Sayısı : 71 Rep Puan : 2 Kayıt tarihi : 09/12/09

elbette, yorumsuz kuru kuruya olmaz. kimse kimseden daha fazla bilmiyor ama, bir yerlerde farkına varılmış eksikllikler olabilir. edebe uygun bir dille anlatmak da eser sahibini gururlandırır zannımca...

Kesinlikle haklısınız..